HISTORIA Szkoły Podstawowej w Kopienicy

     Według kronik pierwszym nauczycielem w Kopienicy był Walenty Montana, który żył na pocz.XVII w. i był organistą w tutejszym kościele parafialnym; pisał on kronikę i metryki naszej parafii, które były najstarszymi na Śląsku spisanymi w języku staropolskim. Przechowywano je w tutejszych parafialnych archiwach.

         Szkoła była 3-klasowa, uczono łaciny, matematyki i religii, a uczniami były dzieci bogatych chłopów i szlachty – nauka była płatna. Szkoła mieściła się w obecnym Domu Parafialnym i uczęszczały tu dzieci z Łubia i Kopijnicy. Drugim nauczycielem był Polak – Albert Pieysskochowic żyjący w 2.poł XVII w., który też był organistą. Taki stan trwał do pocz.XVIII wieku. Gdy Królestwo Pruskie po wygranej wojnie z Austrią w 1742 przejęło Śląsk, wprowadzono powszechny obowiązek nauki, a szkoły podstawowe upaństwowiono. Po powrocie Śląska do Macierzy w 1945 roku szkołę utworzono w obecnym budynku, tzn. w pałacu wybudowanym w 1844 przez Emila von Wrochem. Po kolejnych zmianach rezydentów, budynek dworu z ogrodem przejęła w r.1930 Oberrealschule z Bytomia, a w latach II wojny światowej Arbeitsamt z Opola, tworząc tu szkolę przysposobienia rolniczego dla dziewcząt. Wraz z wkroczeniem wojsk radzieckich w 1945 roku, szkoła stała się siedzibą sztabu, a przyszkolny ogródek jordanowski – stajnią dla koni.

Kiedy Sowieci opuścili budynek, zaczęła się właściwa historia naszej szkoły jako podstawowej. Jednocześnie powstał Uczniowski Klub Sportowy „Iskra” Kopienica.

    Pałac wraz z parkiem przyszkolnym stanowią piękny kompleks krajobrazowy.                   

                                     Historia szkoły wg Pana Alfonsa Wloki